Waarom bedrijven kiezen om jou als BHV'er wel of niet te vergoeden

Eerder plaatsten we een kleine poll met de vraag of men een vergoeding kreeg voor het vervullen van zijn of haar BHV taak. Uit de reacties bleek dat hier redelijk wat verschillen in waren. Daarom leek het ons interessant om bedrijven zelf aan het woord te laten over dit onderwerp.

Bedrijven zijn verplicht om hun BHV op orde te hebben. Dit staat in de Arbeidsomstandighedenwet (Arbowet). Zij moeten namelijk zorgdragen voor de gezond- en veiligheid van hun medewerkers. Hoe zij hun BHV organiseren, ligt vervolgens aan de risico’s die in het bedrijf of organisatie kunnen zijn. Deze worden blootgelegd in een Risico Inventarisatie & Evaluatie (RI&E) en worden vervolgens concreet gemaakt in het BHV plan. 

Een bedrijf kan dus niet zonder zijn BHV’ers. Zij garanderen de veiligheid en zorgen ervoor dat correct opgetreden wordt tijdens calamiteiten. Om dit te realiseren moeten er dus mensen zijn opgeleid tot BHV’er. Het bedrijf of de organisatie is verplicht om de gemaakte kosten hiervoor te vergoeden, evenals de materialen die zij nodig hebben om hun taak te vervullen. Denk hierbij aan hesjes, porto’s of bijvoorbeeld een softwaresysteem zoals Safeguard. Het is echter aan het bedrijf om te kiezen of ze hun BHV’ers na hun opleiding vergoeden voor hun taken.

Vrijwillig of aangewezen
Uit een eerder geschreven blog kwam al naar voren hoe sommige organisaties hun werknemers motiveren om hun taak als BHV’er op zich te nemen. Bij sommigen is het simpelweg geen probleem. Zo vertelt Huub Boswerger over zijn ervaring als facilitair manager bij Heisterkamp Transport. “Wij hebben nu dertig BHV’ers en hebben zelfs mensen teleur moeten stellen die wel graag zouden willen. Ik ben ook niet bekend met vergoedingen. Ook niet bij andere bedrijven. Daarnaast verwacht men het ook niet. Wij zijn gewoon nuchtere Tukkers.”

Karin Malherbe, coördinator BHV van Rijkswaterstaat Zuid-Nederland, geeft ook aan dat er genoeg mensen zich vrijwillig melden voor een taak als BHV’er. Al werken zij wel met vergoedingen. “Als we wel tekorten hadden dan kwam er uiteraard een rondvraag. Deze is echter nooit ondersteund met de financiële tegemoetkoming die wij voor onze BHV’ers hebben”, zegt ze.

‘Ik ben niet bekend met vergoedingen’

De ervaring leert ook dat er bij sommige bedrijven wat minder animo is om jezelf als BHV’er aan te melden. En als er in deze gevallen ook geen vergoeding of tegemoetkoming tegenover staat, is het toch altijd even zoeken naar de juiste manier. Robert Simons is KAM-Coördinator bij een groot bedrijf en zegt ook dat het niet altijd even gemakkelijk is om mensen warm te maken voor BHV. “Wij, of de vestigingsmanagers, moeten vaak de mensen aanwijzen”, vertelt hij.

Naast dat ze mensen proberen te stimuleren, door bijvoorbeeld werknemers te wijzen op de nuttige skills die je opbouwt, blijkt soms de harde leerschool ook nog van toepassing. Simons: “Het is ook wel eens voorgekomen dat we daadwerkelijk een incident met een groep werknemers hebben besproken en geëvalueerd. De mensen die het hardst riepen over hoe het anders en beter kon, werken nu als BHV’er.” Omdat dit niet altijd wordt gewaardeerd, zou Simons onder andere om deze reden willen vergoeden.

Vergoeden is meer dan motiveren
“Wij zijn met het bedrijf ontzettend hard aan het groeien en onze bedrijfshulpverlening groeit daar vanzelfsprekend in mee. Ik ben dan ook druk bezig met lobbyen om onder andere eens te kijken naar de mogelijkheden van vergoedingen”, vervolgt Simons. Motivatie is niet het enige argument. “Als BHV’er loop je extra risico op bijvoorbeeld psychosociale schade. Ook om die reden lijkt me een vergoeding op z’n plek”, betoogt hij.

De Nederlandse Spoorwegen (NS) zit ook in zo een transitiefase, vertelt Hennie Westerduin, hoofd QHSE C&O en Groep bij de NS. “Doordat de NS uit meerdere onderdelen bestaat, zijn er in de loop der tijd verschillen ontstaan in bijvoorbeeld de vergoedingen voor de vrijwillige BHV”, legt ze uit. Wat betreft de vrijwillige BHV streeft de NS naar uniformiteit. 

Naast dat er een gevoel van onrechtvaardigheid kan ontstaan over verschillen in vergoeding, benoemt Westerduin de erkenning en waardering die ze wil creëren voor de BHV’ers. “We hebben veiligheid hoog in het vaandel staan. Dan willen we degenen die een belangrijke bijdrage leveren aan het creëren en waarborgen van de veiligheid, zeker een vorm van erkenning of waardering bieden. Daarom willen wij afspraken maken over een standaard vergoeding”, aldus Westerduin. 

Wanneer dit gerealiseerd wordt, is nog onduidelijk aangezien het onderwerp BHV door het vele thuiswerken minder prioriteit heeft gekregen en financieel gezien de NS door corona een flinke deuk heeft opgelopen. 

‘Wij willen degenen die een belangrijke bijdragen leveren aan de veiligheid erkenning en waardering bieden’

Karin Malherbe vertelt vanuit haar ervaring dat geld niet dé motivatie is. Een veel gehoorde reden is persoonlijke ontwikkeling. Ze is zelf al tweeëntwintig jaar BHV’er en beheert als coördinator de portefeuille van Rijkswaterstaat Zuid-Nederland. Ze is niet anders gewend dan dat de BHV’ers vergoed worden voor zijn of haar nevenfunctie, maar vindt dit dan ook meer dan terecht. “Je levert toch een extraatje naast je reguliere werkzaamheden en dat mag gewaardeerd worden”, zegt ze verklarend.

Bedrijfscultuur
Vier verschillende bedrijven met ieder zijn eigen of overlappende redenatie wat betreft vergoedingen. Bij de gesproken bedrijven die met vergoedingen werken, lijkt waardering en motivatie de voornaamste reden. Zeker als je als bedrijf veiligheid als speerpunt hebt. Aan de andere kant zijn er ook bedrijven zoals Heisterkamp Transport waarbij de nuchtere bedrijfscultuur bepalend is en waar mensen graag hun steentje bijdragen aan een veilige werkomgeving. 

Benieuwd naar de regels wat betreft vergoedingen voor BHV van jouw bedrijf of organisatie? Check altijd de CAO of arbeidsovereenkomst. Hierin staat meestal vermeld hoe zij omgaan met bedrijfshulpverlening en de eventuele vergoedingen.